سنجش مدارای اجتماعی و عوامل اجتماعی موثر بر آن در بین شهروندان ساکن تهران

تحقیق حاضر با هدف بررسی سنجش میزان مدارای اجتماعی دربین شهروندان 18 تا70 سال ساکن شهرتهران و بررسی عوامل اجتماعی موثر برآن انجام گرفته است. جمعیت نمونه ی این تحقیق براساس فرمول کوکران وبا استفاده از شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند که شامل 346 نفر می شوند . روش تحقیق ، پیمایش وابزاراصلی در گردآوری اطلاعات پرسش نامه است . برای سنجش متغیر وابسته ، مدارای اجتماعی به طور تلفیقی از نظریات پیترکینگ و وگت استفاده و ابعاد مدارای هویتی ، مدارای اجتماعی عمومی ، مدارای سیاسی و مدارای اخلاقی-رفتاری برای آن در نظر گرفته شد . نتایج حاصل از آزمون همبستگی و تجزیه و تحلیل داده ها در این تحقیق ، نشان دهنده ی وجود رابطه ی معنادار بین احساس امنیت ، اعتماد اجتماعی وشبکه روابط درون گروه وعدم وجود رابطه ی معنادار بین شبکه روابط برون گروه و مدارای اجتماعی می باشند . همچنین یافته ها حاکی از وجود رابطه ی معنادار بین متغیرهای زمینه ای از جمله جنس ، وضعیت تأهل ، اشتغال ، تحصیلات و مدارای اجتماعی و عدم وجود رابطه ی معنادار بین سن و متغیر وابسته ی تحقیق می باشند . نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون چند متغیری نیزگویای آن است که شبکه ی روابط درون گروه و جنس در ترکیب با دیگر متغیرهای مستقل وارد شده درتحلیل ، از قدرت لازم برای پیش بینی میزان مدارای اجتماعی برخوردار نیستند ، بنابراین ازمعادله ی رگرسیون حذف گردیدند . از بین تمام متغیرهای وارد شده درتحلیل رگرسیون به ترتیب اعتماد نهادی ، احساس امنیت ، اعتماد بین شخصی ، تحصیلات ، شاغل بودن و متأهل بودن بیشترین سهم را در تبیین متغیر وابسته داشتند. کلیدواژه : مدارای اجتماعی ، مدارای هویتی ، مدارای سیاسی ، مدارای اجتماعی عمومی ، مدارای اخلاقی–رفتاری ، اعتماد اجتماعی ، احساس امنیت ، شبکه روابط اجتماعی